NS:Rozdział 6

W tym samym czasie na drugim końcu galaktyki , w pewnym statku leciały pewne osoby .

Jedną z tych osób był Książę Orin . Który wywodzi się z dość silnej i bogatej rodziny , która posiada nawet własną planetę . Jego skóra była szarawo-brązowa , na głowę miał ciemno-czerwony hełm , a na sobie także podobnej kolorystki zbroje .

-Orin-sama (zawołał jeden z poddanych )

O:Co jest ?

-Nasz lokalizator pokazał , że jakiś czas temu pojawił się Sayanin .

O:Co! . Gdzie dokładnie , podaj lokalizacje.

-Już sprawdzam , Sayanin ten znajduję się na planecie zwanej ziemia .

O:Ile czasu , zajmie nam dotarcie do tej całej „ziemi”.

-Według naszych obliczeń , najszybciej dotrzemy do niej za 4 lata .

O:Co , chyba żartujesz . Sprawdź czy ten komputer jest sprawny .

-Niestety , sprawdziliśmy i wszystko działa sprawnie .

O:Który z naszych oddziałów znajduje się , w pobliżu tamtej planety ?

-Najbliżej znajduje się odział R482 , lecz jego dotarcie też zajmie coś ok 4 lat.

O:Szlak , przekaż im że mają się jak najszybciej dostać na tą planetę i osłabić tego sayanina . A my zrobimy tak samo się ruszmy . Przekaż im także , że mają zająć się tym sayaninem , lecz mają go nie zabijać . Jak my się tam pojawimy to się nim zajmę . A każdy kto wejdzie im w drogę , niech robią z nimi co chcą .

-Tak jest .

O:Już wkrótce zabije ostatniego z wielkiej rasy Sayaninów , wówczas ,mój ojciec powita mnie w domu z otwartymi ramionami .

Tym czasem na ziemi.

Był piękny sobotni ranek , słońce zaczęło wschodzić , budząc wszystkie zwierzęta i ludzi . W pewnym domku na pewnym wzgórzu , spał 12 latek. Który zdobył dość niesamowite umiejętności , choć , jeszcze o nie wszystkich ma pojęcia . Promienie słońca zaczęły budzić chłopaka . Od razu poszedł załatwić poranną toaletę a następnie zjeść śniadanie . Kiedy skończył poszedł rozpocząć trening . Po rozgrzewce jaką było 20000 przebiegnięć wokół wzgórza , 5720 pompek oraz 10000 brzuszków . Postanowił spróbować wykonać jakąś technikę , teraz kiedy ma w sobie także geny sayaninów .

I:Dobra , do dziełą .

Złączył naprzeciw siebie dłonie które ułożył na wysokości żeber .

I:Ka....Me....

Nagle między dłońmi , pojawiła się mała niebieska kula energii rozmiaru piłki do ping-ponga .

I:Ha....Me....Ha!

Ręce wystawił przed siebie , po czym z tej kulki wystrzelił tej samej wielkości promień , który zniszczył tylko dwa drzewa . Po tym Ikari , ciężko dysząc padł na kolana .

I:Rozumiem , więc na razie na tyle mnie stać . Muszę dalej ćwiczyć. (powiedział do siebie po czym położył się na ziemi , spoglądając na jasne niebo)

I:Ciekawe co sobie myślą moi rodzice , czy mnie obserwują . Chciałbym ich kiedyś spotkać .

Chłopiec poleżał sobie jeszcze przez kilka minut , a następnie udał się do swojego domku by coś przekąsić . Oczywiście okazało się że w lodówce nie ma nic , więc zmuszony był iść złowić jakieś ryby , kiedy je złowił i miał zamiar zjeść , nagle zniknął z polany i pojawił się w jakimś innym miejscu . Nie zdążył się nawet rozejrzeć , a został przyciągnięty do ziemi . W tym miejscu grawitacja była znacznie silniejsza niż na ziemi.

I:Co jest grane ?

Po chwili przednim pojawiła się jakaś postać . Miał puszystą budowę ciała , ubrany w jakąś czarno-niebieską szmatę , na czole miał dwie antenki a na oczach ciemne okulary.

Ka:Więc w końcu się zjawiłeś ?

I:Hee ?

NS:Rozdział 5

Ziqu podbiegł do Ikariego i rozpoczął serie ciosów , lecz brunet każdy z jego ataków zablokowywał , co mocno zdziwiło łysego.

Z:Nie może być . (odparł odskakując )

I:Teraz moja kolej.

Ikari podbieg do swojego przeciwnika i walnął go pięścią w brzuch , ten splunął krwią i padł na ziemie .

Z:Co za siła .

Wszyscy zaczęli bić brawa , w końcu Ziqu dostał na co zasłużył . Do niego podbiegł Kisune .

K:Byłeś niesamowity , nigdy nikt jeszcze go nie pobił , a ty załatwiłeś go jednym palcem .

I:To nic takiego . (odparł drapiąc się wciąż po tyłku)

K:Co ci jest ?

I:Nie nic , po prostu chyba coś mi wyskoczyło w tym miejscu.

Z:Hehehe , masz pewnie owsiki w dupie (skomentował Ziqu)

Po chwili coś zaczęło się wydzierać z spodni Ikariego , kilka sekund później okazało się że był to ogon . Wszystkich ten widok mocno zaskoczył .

I:Hmmmm , co jest ? (spytał gdy zauważył że każdy dziwnie na niego patrzy)

K:T...ty masz ogon ?

Z:Kim ty do cholery jesteś , bo chyba nie człowiekiem ?

I:Ogon ? O rzeczywiście , czyli życzenie naprawdę się spełniło .

K:Życzenie ?

I:Tak o powiem ci o tym , kiedy indziej .

K:Dobrze.

Po chwili do uczniów przyszedł nauczyciel , oczywiście nie obyło się bez ochrzanu , ale to nie robiło na brunecie najmniejszego wrażenia . Każdy kogo spotka był zaskoczony , nie tyle jego wyglądem , co odstającym z tyłu ogonem . W końcu lekcje dobiegły końca i każdy zaczął wracać do domu.

I:To co wpadniesz teraz do mnie ?

K:Jasne , ale muszę być przed 20 w domu.

I:W porządku .

I tak dwaj przyjaciele szli sobie do domu Ikariego , doszli do niego w ciągu 2,5 godziny . Gdyby nie Kisune , Ikari byłby tam szybciej .

I:Zapraszam .

K:Niesamowite , ty tu mieszkasz ?

I:Tak .

K:A gdzie są twoi rodzice ?

Na wzmiankę o rodzicach , Ikari zrobił się smutny . Więc podszedł podszedł do zdjęcia i zaczął Kisune opowiadać , swoją historie.

K:Rozumiem , nie miałem pojęcia że także nie masz rodziców.

I:Teraz to wiesz .

Obaj przyjaciele trwali w milczeniu długą chwilę . Aż w końcu , Kisune nie mógł się oprzeć i zapytał o ten ogon ?

K:A o co chodzi z tym ogonem ?

I:A wiesz , kiedyś znalazłem trzy fragmenty kryształu . Które gdy się je złączy potrafią spełnić każde życzenie . A z racji że byłem wielkim fanem „Dragon Balla” Pomyślałem pewnego razu , jakby to było kiedy bym miał moc jednego z bohaterów . Więc poprosiłem księżniczkę o moc sayanina .

K:Rozumiem ,dobra robi się późno muszę wracać .

I:Dobrze odprowadzę ciebie .

K:Dziękuje za dzisiejszy dzień .

I:Nie ma za co , miło było cie poznać.

Po odprowadzeniu swojego przyjaciela , Ikari wrócił do swojego domku.