NS:Rozdział 27

Gdzieś w galaktyce, w wielkim statkiem w stronę ziemi leciał pewien książę.

O:Co? Mój klon został pokonany?

-Niestety tak panie, i to przez jakiegoś Sayanina.

O:To nie do pomyślenia, by jakaś żałosna małpa mogła mnie pokonać. Zresztą to był klon i nie posiadał pełnej moc .

-Panie.

O:Ile nam zajmie dotarcie do ziemi?

-Jeszcze jakieś dwa lata.

O:Zróbcie co się da by tam dotrzeć szybciej, zrozumiano?

-Tak jest.

O:Kres w którym jego życie zniknie, jest już w zasięgu ręki.

W czasie kiedy prawdziwy książę Orin zbliżał się do ziemi, Ikari wciąż leżał nie przytomny w szpitalu. W końcu po kilku tygodniach  po raz pierwszy od dłuższego czasu otworzył swoje oczy.

I:Co się stało? Pięknie znowu szpital.

Po chwili do sali weszli Goku,Gohan,Pan,Trunks i Goten.

SG:Yo, widzę że się w końcu obudziłeś.

I:Goku-san.

Pan:Nic ci nie jest?

I:Nie nic, poza paroma zadrapaniami (dodał żartobliwie )

Pan:Idiota.

I:Co się stało z Orinem, nie za bardzo pamiętam ostatnią część walki?

SG:Więc tak, użyłeś 10-krotnego Kaio-kena  i nie źle poobijałeś, lecz nie byłeś go w stanie dłużej utrzymać niż 5 minut. Kiedy ten cały Orin miał cie załatwić, ja zresztą cie ocalaliśmy, reszta odwróciła jego uwagę, Goten ciebie zabrał, a ja załatwiłem go moją Kamehamehą.

I:Rozumiem, tylko obawiam się że on nadal żyje.

Te słowa wszystkich zaniepokoiły i wprowadziły w szok.

SG:Co?

Goh:To nie możliwe, by przeżył po tak silnej Kamehameha Ojca.

I:Wszystko by było cudne i piękne, gdyby nie to że to byt klon.

T:Jak to klon?

Got:To znaczy że gdzieś jeszcze żyje oryginał?

I:Tak, i najprawdopodobniej jest jeszcze bardziej silniejszy.

SG:Niesamowite.

I:Goku-san, jeśli wyjdę ze szpitala, to chciałbym jeszcze z panem potrenować.

SG:Jasne. Ale pierw lepiej się wykuruj, bo ten trening będzie jeszcze cięższy niż poprzedni.

I:Ma się rozumieć.

Wszyscy pogadali sobie jeszcze trochę na błahe tematy i a następnie wrócili do swoich obowiązków. Ikari po kilku godzinach zrobił się głodny, więc postanowił wybyć do jakiegoś baru. Żeby go nikt nie zauważył, nałożył na siebie czarny płaszcz, a na głowę kaptur. Po przejściu jakiś 300 metrów natrafił na jakąś pizzerie, do której bez zawahania wszedł.

Ku(Kucharz):Witaj chłopcze, co ci podać?

I:Po proszę, 6 dużych pizzy.

Kucharza nieco zaskoczyło zamówienie, ale postanowił je przygotować. Po jakiś 45 minutach, podał chłopcu zamówienie, ten w mgnieniu oka zaczął je pochłaniać. Po zjedzeniu od razu wrócił do szpitala. Miał szczęście, że nikt go nie odwiedził i nie przyłapał.